Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: , Przewodniczący Sędzia NSA: Roman Wiatrowski (sprawozdawca), , po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia M. F. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 15 stycznia 2015 r., sygn. akt I SA/Bd 895/14 w przedmiocie odmowy przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi M. F. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 25 czerwca 2014 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za kwiecień, maj, czerwiec 2012 r. postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 15 stycznia 2015 r., sygn. akt I SA/Bd 895/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy odmówił M. F. (dalej: "strona", "skarżący") przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Sąd pierwszej instancji wskazał, że w złożonym na formularzu wniosku o przyznanie prawa pomocy skarżący wskazał, że jest osobą bezrobotną, bez prawa do zasiłku, nie posiada oszczędności, majątku, przedmiotów wartościowych, zdolności kredytowej oraz nie osiąga dochodów. Wspólne gospodarstwo domowe prowadzi z synem. Na wezwanie referendarza sądowego, skarżący przedstawił wyciągi z rachunków bankowych, zeznania podatkowe za lata 2012-2013 PIT-36L, z których wynika, że za powyższe okresy z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej skarżący osiągnął dochód odpowiednio: w kwocie 672.577,71 zł (przychód 54.911.034,87 zł) oraz 0 zł (przychód 0 zł), a także umowę użyczenia pokoju, decyzję o uznaniu go za osobę bezrobotną z dniem 23 września 2013 r., decyzję o utracie przez skarżącego statusu osoby bezrobotnej z dniem 25 września 2014 r., umowę rozdzielności majątkowej zawartej w formie aktu notarialnego. Ponadto skarżący, w załączonym oświadczeniu, podał, że z nikim nie prowadzi wspólnego gospodarstwa domowego, mieszka i jest zameldowany w domu, którego właścicielką jest jego żona, z którą posiada rozdzielność majątkową od 1999 r. Nie uzyskuje żadnego wynagrodzenia z tytułu emerytury czy renty, ani nie otrzymuje pomocy od rodziny. Nie posiada żadnych oszczędności. Jedzenie otrzymuje od żony.
Sąd pierwszej instancji, analizując powyższe dane, uznał, że skarżący uchylił się od wskazania sytuacji materialnej żony. Ponadto za niezasadny Sąd uznał argument zawarty w sprzeciwie, że rzeczywiste możliwości zarobkowe wnioskującego odzwierciedla wyłącznie dochód. Z przedłożonych przez skarżącego dokumentów wynika, że działalność gospodarczą prowadził w znacznym rozmiarze, a uzyskany przez niego przychód kształtował się na wysokim poziomie, o czym świadczy przedłożone przez niego zeznanie PIT-36L, z którego wynika, że osiągnął przychód za 2012 r. w kwocie 54.911.034,87 zł. Sąd wskazał, że w 2013 r. przychód oraz dochód skarżącego wyniósł co prawda 0 zł. jednakże wykazywanie przy dużych obrotach (milionowych) równocześnie wysokich kosztów uzyskania przychodów nie przesądza jeszcze, że podatnik nie dysponuje żadnymi środkami pieniężnymi. Zdaniem Sądu, pomijanie całkowicie wielkości obrotów/przychodów - jak domaga się skarżący - i dokonywanie oceny sytuacji materialnej skarżącego wyłącznie poprzez pryzmat dochodu ustalonego na użytek podatku dochodowego, jest nieuprawnione.
Sąd zwrócił również uwagę na okoliczność, że we wniosku o przyznanie prawa pomocy, na formularzu PPF, skarżący rubryki dotyczące posiadanego majątku wypełnił wpisując "brak" (pkt 7.1, 7.2, 7.2.1, 7.2.2), a rubryki dotyczące uzyskiwanego dochodu przekreślił (pkt 10). Zatem skarżący niczego nie posiada i nic nie ma. Mieszka w domu, którego właścicielką jest jego żona, która pozwala mu też korzystać z jedzenia. W ocenie Sądu wyjaśnienia te trudno uznać za wiarygodne, w szczególności gdy zważy się, że skarżący w 2012 r. osiągnął dochód w wysokości 672.577,71 zł. Z doświadczenia życiowego wynika, że taki dochód zapewnia utrzymanie przez kilka lat. Strona celowo akcentuje swoje ubóstwo, aby uchylić się uiszczenia kosztów sądowych.