Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jan Zając po rozpoznaniu w dniu 19 października 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia Z. Sp. z o.o. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 15 czerwca 2010 r., o sygn. akt I SA/Ol 108/10 w przedmiocie przywrócenia terminu do złożenia wniosku o uzupełnienie protokołu rozprawy w sprawie ze skargi Z. Sp. z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 15 grudnia 2009 r., Nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z 15 czerwca 2010 r., sygn. akt I SA/Ol 108/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odmówił stronie skarżącej - Z. Sp. z o.o. w G. przywrócenia terminu do złożenia wniosku o uzupełnienie protokołu rozprawy.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że w dniu 28 maja 2010 r. (data nadania pisma w urzędzie pocztowym) pełnomocnik skarżącej - doradca podatkowy, wniósł o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o uzupełnienie protokołu rozprawy z 22 kwietnia 2010 r. Pełnomocnik wskazał, że w uzasadnieniu wyroku Sąd nie odniósł się do nowych argumentów, które podniesione zostały w dniu rozprawy. W związku z tym pełnomocnik zwrócił się do skarżącej, aby uzyskała odpis protokołu rozprawy, bowiem osobiście nie mógł go uzyskać, gdyż jego kancelaria oddalona jest od Sądu o ponad 465 km. Skarżąca przesłała pełnomocnikowi odpis protokołu w dniu 26 maja 2010 r. za pomocą telefaksu. Pełnomocnik podniósł, że nie miał możliwości złożenia wniosku o uzupełnienie protokołu do dnia 24 maja 2010 r., gdyż nie znał jego treści, w związku z czym w ocenie pełnomocnika, uchybienie terminu nastąpiło bez jego winy.
Po rozpoznaniu wniosku Sąd I instancji uznał, że nie zasługuje on na uwzględnienie. Sąd wskazał na treść art. 86 § 1 i art. 87 § 1, 2 i 4 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej: p.p.s.a., normującym kwestię przywrócenia terminu do dokonania czynności procesowej oraz treść art. 103 p.p.s.a., zgodnie z którym strony mogą żądać sprostowania lub uzupełnienia protokołu na następnym posiedzeniu, nie później jednak, niż w terminie trzydziestu dni od dnia posiedzenia, z którego sporządzono protokół.
Sąd I instancji zauważył, że rozprawa, której dotyczył wniosek, odbyła się 22 kwietnia 2010 r., a zatem termin złożenia wniosku o uzupełnienie protokołu upłynął w dniu 24 maja 2010 r. W ocenie Sądu pełnomocnik skarżącej, składając wniosek w dniu 28 maja 2010 r., nie uprawdopodobnił braku winy w uchybieniu terminu, nie nastąpiły bowiem zdarzenia, których pełnomocnik nie był w stanie przezwyciężyć. Sad uznał, że odległość siedziby kancelarii pełnomocnika od siedziby Sądu czy też nieznajomość treści protokołu nie przesądza o braku winy w uchybieniu terminu do dokonania czynności procesowej. Zdaniem Sądu z przesłanego wniosku nie wynika, aby przyczyną uchybienia terminu była nadzwyczajna okoliczność powodująca niemożność jego działania w tym terminie przed sądem.
W zażaleniu na powyższe postanowienie pełnomocnik skarżącej zarzucił Sądowi I instancji naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 86 § 1 p.p.s.a. poprzez błędne uznanie przez WSA w Olsztynie, że strona nie dochowała terminu do dokonania czynności procesowej z własnej winy. Ponadto wskazano na naruszenie art. 19 w zw. z art. 21 p.p.s.a. poprzez wydanie zaskarżonego postanowienia przez sędziego, który powinien zostać wyłączony na swój wniosek w związku z wystąpieniem okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w przedmiotowej sprawie.