Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Marek Kołaczek po rozpoznaniu w dniu 5 października 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia Ministra Finansów na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 kwietnia 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 474/09 przekazujące sprawę do rozpoznania według właściwości Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu w sprawie ze skargi T. Sp. j. na zmianę interpretacji indywidualnej wydaną przez Ministra Finansów z dnia 7 listopada 2008 r. w przedmiocie podatku akcyzowego postanawia: oddalić zażalenie.
Pismem z dnia 4 lutego 2009 r. skarżąca spółka - za pośrednictwem Ministra Finansów - złożyła skargę skierowaną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu na zmianę interpretacji indywidualnej, wydaną przez Ministra Finansów w dniu 7 listopada 2008 r., a dotyczącą wcześniej wydanej przez Ministra Finansów interpretacji indywidualnej z dnia 22 października 2007 r. w przedmiocie podatku akcyzowego.
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przekazał sprawę do rozpoznania - według właściwości - Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu. Sąd powołał się na § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016). Zgodnie z tym przepisem, rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. w Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę.
Na powyższe postanowienie Minister Finansów złożył zażalenie, w którym wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie skargi do rozpatrzenia Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie. Zdaniem organu, redakcja § 1 pkt 1 ww. rozporządzenia wskazuje, że norma zawarta w tym przepisie odnosi się do wydawania przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych interpretacji przepisów prawa podatkowego, tzw. interpretacji indywidualnych, o których mowa w art. 14b Ordynacji podatkowej. Przepis § 1 pkt 1 rozporządzenia odnosi się zatem do trybu postępowania określonego w przepisach art. 14b - art. 14d ustawy Ordynacja podatkowa. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej należy odróżnić od postępowania podejmowanego z urzędu przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, zmierzającego do zmiany uprzednio wydanej i funkcjonującej w obrocie prawnym interpretacji indywidualnej. Z tego względu, w ocenie organu, w przypadku zmiany interpretacji indywidualnej dokonywanej przez Ministra Finansów na podstawie art. 14e ustawy Ordynacja podatkowa, sądem właściwym do rozpoznania skargi na interpretację indywidualną zmienioną w oparciu o ww. przepis będzie wojewódzki sąd administracyjny, na którego obszarze właściwości ma siedzibę organ administracji publicznej, którego działalność została zaskarżona.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do § 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. w Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Wprawdzie w § 1 pkt rozporządzenia jest bezpośrednie odesłanie do art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, jednak - w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego - nie zmienia to faktu, że znajduje on zastosowanie w sprawie wszelkich pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego, o których mowa w art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa. Zgodnie z art. 14e § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Zmiana interpretacji dokonana przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych pozostaje aktem prawnym wydanym w zakresie wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego, o których mowa w art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa. Wprawdzie sama zmiana interpretacji indywidualnej jest odrębnym aktem administracyjnym w stosunku do wcześniejszej interpretacji indywidualnej, nie zmienia to jednak faktu, że również jest aktem dotyczącym wydawania indywidualnych interpretacji. W związku z tym należy uznać, że § 1 pkt ww. rozporządzenia znajdzie zastosowanie również do spraw związanych z wydaniem przez Ministra Finansów aktu zmieniającego wcześniejszą interpretację indywidualną. Wniosek taki znajduje również uzasadnienie w założeniu racjonalności prawodawcy. Celem wprowadzonej regulacji było bowiem ułatwienie podatnikom dostępu do sądowej kontroli wydawanych przez Ministra Finansów indywidualnych interpretacji podatkowych. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego należy uznać za uzasadnioną taką interpretację § 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, zgodnie z którą celem tej regulacji jest - konsekwentnie - ułatwienia sądowej kontroli również tych aktów administracyjnych, które są wydawane na podstawie art. 14e ustawy Ordynacja podatkowe, a więc które zmieniają wcześniej wydaną interpretację indywidualną.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.