Naczelny Sąd Administracyjny w składzie Sędzia NSA Marek Kołaczek, , , po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia A.K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 9 marca 2018 r. sygn. akt I SA/Gd 719/17 odrzucającego skargę kasacyjną A. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 19 lipca 2017 r., sygn. akt I SA/Gd 719/17 w sprawie ze skargi A. K. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w G. z dnia 9 marca 2017 r. nr [...] w przedmiocie nadania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności postanawia oddalić zażalenie.
Postanowieniem z 9 marca 2018 r., I SA/Gd 719/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odrzucił skargę kasacyjną A.K. (dalej: "podatnik" lub "skarżący") od wyroku WSA w Gdańsku z 19 lipca 2017 r., sygn. akt I SA/Gd 719/17, którym oddalono skargę podatnika na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w G. z 9 marca 2017 r. w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji.
Z uzasadnienia powyższego postanowienia wynikało, że zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z 17 stycznia 2018 r., doręczonym pełnomocnikowi strony 5 lutego 2018 r., wezwano stronę do uiszczenia wpisu sądowego od skargi kasacyjnej w kwocie 100 zł, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem odrzucenia skargi kasacyjnej. Pomimo upływu z dniem 12 lutego 2018 r. ustawowego terminu, wpis sądowy od skargi kasacyjnej nie został uiszczony. Sąd I instancji, stwierdził zatem, że zaszły podstawy do odrzucenia skargi kasacyjnej w oparciu o art. 220 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369; dalej "p.p.s.a.").
W złożonym zażaleniu, działający w imieniu skarżącego pełnomocnik, wniósł o uchylenie powyższego postanowienia.
W uzasadnieniu podnosił, że w sposób bezzasadny odrzucono skargę kasacyjną podatnika, "[...] gdyż Skarżący złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w postaci zwolnienia od kosztów sądowych; po pozostawieniu bez rozpoznania tego wniosku nie został prawidłowo wezwany do zapłaty wpisu sadowego od skargi kasacyjnej, a mimo tego wpis zapłacił. Przedwczesne i wadliwe pod względem formalnym wezwanie skarżącego do zapłaty wpisu sądowego nie wywierało dla Skarżącego żadnych skutków prawnych".
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie. Wbrew wywodom autora zażalenia brak jest bowiem jakichkolwiek dowodów w aktach sprawy wskazujących, że strona uiściła wymagany wpis od skargi kasacyjnej, do zapłaty którego była zobowiązana mocą zarządzenia Przewodniczącego Wydziału WSA w Gdańsku z 17 stycznia 2018 r.
Za bezpodstawny należy uznać przy tym zarzut, że pełnomocnik strony nie został prawidłowo wezwany do zapłaty wpisu sądowego od skargi kasacyjnej. Pomijając okoliczność braku szerszego uzasadnienia tej kwestii przez autora zażalenia, Naczelny Sąd Administracyjny nie dopatrzył się nieprawidłowości w działaniach Sądu I instancji w tym zakresie. Należy bowiem wyjaśnić, że zarządzenie Przewodniczącego Wydziału z 17 stycznia 2018 r. wzywające do uiszczenia wpisu skierowano na adres pełnomocnika strony już po wydaniu przez WSA w Gdańsku postanowienia z 10 stycznia 2018 r. o utrzymaniu w mocy zarządzenia referendarza sądowego o pozostawieniu wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania. Powyższe zarządzenie zostało odebrane osobiście przez pełnomocnika strony 5 lutego 2018 r., co wynika z informacji zwrotnej znajdującej się w aktach sprawy (k. 68 akt sądowych). W zarządzeniu tym zawarto jednocześnie informację o wysokości, terminie oraz sposobie uiszczenia wpisu, jak również pouczono stronę o skutkach niewywiązania się z nałożonego w tym zakresie obowiązku.
W tym stanie rzeczy, wobec braku uiszczenia wpisu sądowego w wyznaczonym terminie, Sąd I instancji miał pełne podstawy do zastosowania art. 220 § 3 p.p.s.a., który stanowi, że skarga, skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie postępowania, od których pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, podlegają odrzuceniu przez sąd.
Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.