Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia NSA Sylwester Marciniak (sprawozdawca), Sędzia NSA Ryszard Mikosz, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 29 października 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 lutego 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 1907/07 w sprawie ze skargi M. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 14 sierpnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od towarów i usług za wrzesień 2006 r. umarza postępowanie kasacyjne.
1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 18 lutego 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 1907/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 14 sierpnia 2007 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od towarów i usług za wrzesień 2006 r.
2. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd I instancji ustalił, że skarżący w dniu 20 października 2006 r. złożył wnioski o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym do organów właściwych dla płatników, którzy pobrali od skarżącego zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od przychodów osiąganych przez skarżącego, które zaliczały do przychodów wskazanych w art. 13 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skarżący we wnioskach o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym zawarł żądanie zaliczenia tej nadpłaty na poczet zobowiązania w podatku od towarów i usług, które wykazał w pierwotnej deklaracji za wrzesień 2006 r. Następnie skarżący skorygował deklarację VAT-7 za wrzesień 2006r. w ten sposób, że zmniejszył kwotę zobowiązania podatkowego o 165 zł. Skarżący pozostawał w przekonaniu, że kwota ta stanowi nadpłatę w podatku od towarów i usług za wrzesień 2006 r. W ocenie Sądu I instancji stanowisko skarżącego byłoby zasadne, gdyby do dnia dokonania przez skarżącego korekty deklaracji VAT-7 za wrzesień 2006 r. organ na podstawie art. 76 § 1 i art. 76a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej O.p.) wydał postanowienie w przedmiocie zaliczenia wykazanej przez skarżącego nadpłaty podatku dochodowego na poczet zobowiązania w podatku VAT, wynikającego z pierwotnej deklaracji VAT-7 ze wrzesień 2006 r., gdyż zaliczenie nadpłaty powoduje wygaśnięcie zobowiązania podatkowego i ma skutek równoznaczny z zapłatą podatku (art. 59 § 1 pkt 4 O.p.). W takiej sytuacji skarżący mógłby twierdzić, że uiścił podatek od towarów i usług wykazany w pierwotnej deklaracji i późniejsze zmniejszenie tego podatku w wyniku korekty powodowałoby powstanie po stronie skarżącego nadpłaty (art. 72 § 1 pkt 1 O.p.). Jednakże w przedmiotowej sprawie organ nie uwzględnił wniosku skarżącego o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym za wrzesień 2006 r. w wysokości 2.555 zł i tym samym nie dokonał jej zaliczenia na poczet zobowiązania w podatku od towarów i usług za wrzesień 2006 r. Zatem organy zasadnie wskazały w niniejszej sprawie, że skarżący nie zapłacił w całości zobowiązania podatkowego wykazanego w pierwotnej deklaracji VAT-7 za wrzesień 2006 r. (pozostało do zapłaty 2.555 zł) i późniejsze zmniejszenie tego zobowiązania w deklaracji korygującej o kwotę 165 zł nie mogło skutkować powstaniem nadpłaty po stronie skarżącego.