Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA: Małgorzata Niezgódka - Medek po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej I. K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 2 marca 2005 r. sygn. akt I SA/Łd 1004/2000 w zakresie umorzenia postępowania w sprawie ze skargi I. K. na decyzję Izby Skarbowej w Łodzi z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku obrotowego za 1995 r. postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie
Przedmiotem skargi kasacyjnej jest postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 2 marca 2005 r., sygn. akt I SA/Łd 1004/2000, mocą którego umorzono postępowanie ze skargi I. K. na decyzję Izby Skarbowej w Łodzi w przedmiocie podatku obrotowego za 1995 r.
W motywach orzeczenia Sąd wskazał, że postępowanie w tej sprawie zostało zawieszone z dniem 9 stycznia 2002 r. na podstawie zgodnego wniosku stron i w ciągu trzech lat od tej daty nie wpłynął do Sądu wniosek o jego podjęcie. Dlatego też w oparciu o art. 130 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwana dalej P.p.s.a. - Sąd postanowił sprawę umorzyć.
W skardze kasacyjnej od przedmiotowego orzeczenia strona reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika w oparciu o art. 174 § 2 P.p.s.a. zarzuciła naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 130 § 1 P.p.s.a., poprzez umorzenie na jego podstawie postępowania, bowiem właściwą podstawę zawieszenia postępowania w sprawie stanowił art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a., a nie art. 98 § 1 k.p.a. Strona wskazała, że w protokole rozprawy, na której zapadło postanowienie o zawieszeniu postępowania, stwierdzono konieczność zawieszenia z uwagi na rozpoznawanie zagadnienia wstępnego przez Ministra Finansów. Wynikało to z faktu, że oprócz skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Łodzi strona złożyła do Ministra Finansów wniosek o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji. O fakcie tym strony poinformowały Sąd i wniosły o zawieszenie postępowania. Ponadto skarżąca wskazała, że pismem z dnia 10 października 2003 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi zawiadomił Sąd o decyzjach Ministra, które zgodnie z dekretacją Sędziego po uprawomocnieniu miały być przyczynkiem do podjęcia postępowania w niniejszej sprawie.
Wziąwszy pod uwagę powyższe skarżąca stwierdziła, że podstawa prawna umorzenia postępowania została przez Sąd wskazana błędnie jako art. 98 § 1 k.p.a. w zw. z art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 ze zm.) - zwana dalej ustawą o NSA. Dodała, że w analogicznej sprawie skarżącej Z. K. (sygn. akt I SA/Łd 1005/2000) Sąd po uprawomocnieniu decyzji Ministra Finansów podjął zawieszone postępowanie. Ponadto strona wskazała, że nie uczyniono zadość wymogowi z art. 101 § 2 k.p.a., tj. nie pouczono stron o treści art. 98 § 2 k.p.a. O powyższym świadczy brak odpowiedniej adnotacji w protokole z rozprawy, na której postanowienie o zawieszeniu postępowania zapadło.
Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi nie złożył odpowiedzi na skargę kasacyjną.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna okazała się zasadna.
W niniejszej sprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi umorzył postępowanie z uwagi na fakt, iż strony nie wystąpiły z wnioskiem o jego podjęcie w ciągu trzech lat od jego zawieszenia na podstawie art. 98 § 1 k.p.a. w zw. z art. 59 ustawy o NSA na zgodny wniosek stron, jak wynika z postanowienia zawartego w protokole posiedzenia z dnia 9 stycznia 2002 r.