Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak, Sędzia NSA Zbigniew Łoboda, Sędzia WSA del. Elżbieta Olechniewicz (spr.), po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi J. K. o stwierdzenie niezgodności z prawem wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 29 kwietnia 2019 r., sygn. akt III SA/Gl 1330/16 w sprawie ze skargi J. K., M. B., M. B., O. B., J. N., M. N., N. N. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Katowicach z dnia 3 sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego p o s t a n a w i a: 1) odrzucić skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku, 2) zwrócić J. K. ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach kwotę 200 (słownie: dwieście) złotych uiszczoną tytułem wpisu od skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku.
Pismem z dnia 28 lutego 2020 r. J. K. (dalej - Skarżący) wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnych wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, a w tym wyroku tego Sądu w sprawie o sygn. akt III SA/Gl 1330/16.
W powyższej skardze, wskazując na przepis art. 285d § 1 pkt 2 i pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej - "p.p.s.a."), Skarżący sformułował następujące zarzuty:
I. Rażącego naruszenia podstawowych zasad porządku prawnego, a mianowicie:
1. art. 87 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej w zw. z art. 7 Konstytucji poprzez zastosowanie przez WSA do orzekania definicji cygara, niepochodzącej z żadnego legalnego źródła prawa (zawartego w Konstytucji), a jedynie pochodzącej ze źródeł nienormatywnych, w tym z "Wikipedii" pomimo istnienia legalnej definicji w ustawie o podatku akcyzowym.
II. Rażącego naruszenia prawa materialnego, a mianowicie:
1. art. 98 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku akcyzowym w brzmieniu obowiązującym w momencie powstania obowiązku podatkowego, poprzez jego rażąco błędną wykładnię skutkującą mylnym przyjęciem, iż sprowadzany przez podatnika wyrób tytoniowy "C." nie wypełnia znamion, zawartej w niniejszym przepisie, ustawowej definicji cygara; zwłaszcza w zakresie błędnej i przesadnie zawężającej wykładni sformułowania: "owinięty liściem tytoniu (...) z odzyskanego tytoniu (...)", przyjmując nie wynikającą z przepisu proporcję, która rzekomo miałaby wskazywać na możliwość jego zastosowania, a także w zakresie nieuprawnionego uzupełniania wskazanej regulacji o warunki, które z niej nie wynikają (w zakresie rozszerzenia wykładni definicji ustawowej cygara o sposób rozumienia pojęcia cygara w znaczeniu potocznym, pochodzącym z Wikipedii) - podczas, gdy definicja ustawowa w żadnym miejscu nie warunkuje możliwości uznania wyrobu za cygaro od istnienia trzech jego części;
2. art. 98 ust. 4 pkt 4 w zw. z art. 98 ust. 7 ustawy o podatku akcyzowym w brzmieniu obowiązującym w momencie powstania obowiązku podatkowego, poprzez jego błędną wykładnię a w konsekwencji niezastosowanie w sytuacji jednoznacznego wykazania przez Skarżącego, iż stanowiący przedmiot wewnątrzwspólnotowego nabycia wyrób tytoniowy dla celów podatku akcyzowego bezsprzecznie stanowi cygaro;
3. art. 3 pkt 4 dyrektywy Rady 95/59/WE z dnia 27 listopada 1995 r. w sprawie podatków innych niż podatki obrotowe, wpływających na spożycie wyrobów tytoniowych (Dz.U. UE. L. 195.291.40, dalej - dyrektywa 95/59/WE) w brzmieniu obowiązującym w momencie powstania obowiązku podatkowego, poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, a w konsekwencji niezastosowanie w sytuacji zaistnienia wątpliwości, co do właściwego zaklasyfikowania danego wyrobu tytoniowego;