Ustawa z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych /Dz.U. 2003 nr 15 poz. 148 ze zm./ nie jest ustawą podatkową w rozumieniu art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./. Nie powoduje ona powstania obowiązku podatkowego według art. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ stanowiącego sferę uprawnienia doradcy podatkowego, określonego w art. 175 par. 3 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej wniosków (...) Drukarni Akcydensowej Spółki z o.o. w B. o wykładnię i uzupełnienie postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 października 2004 r. GSK 1104/04 w przedmiocie odrzucenia skargi kasacyjnej postanawia: oddalić wnioski o wykładnię i uzupełnienie wymienionego postanowienia.
Postanowieniem z 5 października 2004 r. Naczelny Sąd Administracyjny odrzucił skargę kasacyjną wymienionej spółki, sporządzoną przez doradcę podatkowego w sprawie dotyczącej uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe, ponieważ nie miał on uprawnień do dokonania tej czynności procesowej. Nawiązując do unormowań zawartych w art. 35 par. 1 i art. 175 par. 3 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/, art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowych /Dz.U. 2002 nr 9 poz. 86 ze zm./, art. 4 i art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./. Sąd podkreślił, że w rozumieniu tych przepisów skarga kasacyjna sporządzona w tej sprawie przez doradcę podatkowego nie kwalifikowała się do kategorii sprawy dotyczącej obowiązków podatkowych.
Radca prawny będący pełnomocnikiem tej spółki wystąpił 22 października 2004 r. z odrębnymi wnioskami o wykładnię i uzupełnienie postanowienia z 5 października 2004 r. W pierwszym wniosku sformułował zarzut o sprzeczności sentencji postanowienia z jego uzasadnieniem po uwzględnieniu dodatkowej regulacji zawartej w art. 3 pkt 8 Ordynacji podatkowej i w art. 62 pkt 2 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych /Dz.U. 2003 nr 15 poz. 148 ze zm./. Według tych przepisów przez niepodatkowe należności budżetowe rozumie się niebędące podatkami i opłatami należności stanowiące dochód budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego, wynikające ze stosunków publicznoprawnych, a do dochodów budżetu państwa zalicza się cła. Drugi natomiast wniosek dotyczył uzupełnienia postanowienia odrzucającego skargę kasacyjną "poprzez zamieszczenie w nim dodatkowego orzeczenia o zwrocie skargi Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gdańsku w celu usunięcia dostrzeżonych braków skargi". W jego uzasadnieniu przypomniano, że na żądanie WSA w Gdańsku były dokonywane uzupełnienia braków formalnych skargi bez kwestionowania jednak uprawnień doradcy podatkowego do sporządzenia skargi i skargi kasacyjnej w tej sprawie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Według art. 158 ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi sąd, który wydał wyrok, rozstrzyga postanowieniem wątpliwości co do jego treści, a postanowienie w tym przedmiocie może wydać na posiedzeniu niejawnym. Przez odpowiednie stosowanie do postanowień przepisów o wyrokach, przewidziane w jej art. 166, możliwe jest także rozstrzyganie wątpliwości co do treści postanowień. Przypomniane unormowania zostały przejęte z art. 352 i art. 364 Kpc, co daje możliwość wykorzystania dorobku doktryny i orzecznictwa ukształtowanego na tle procedury cywilnej. Przede wszystkim chodzi o to, że wykładnia wyroku /postanowienia/ nie może prowadzić do nowego rozstrzygnięcia ani do uzupełnienia rozstrzygnięcia poprzedniego, gdyż w jej ramach sąd jest uprawniony jedynie do wyjaśnienia, jak należy rozumieć jego wcześniejsze orzeczenie. Ponadto - jak to ujął Sąd Najwyższy w jednym ze swoich postanowień - "Wniosek o wykładnię wyroku nie może zmierzać do wyjaśnienia zawartych w uzasadnieniu orzeczenia wyrażeń prawniczych i znaczenia słów, ani do polemiki ze stanowiskiem sądu orzekającego w sprawie i wskazaniami co do dalszego postępowania" /postanowienie SN z dnia 8 stycznia 1998 r., III AO 25/97 - OSN 1999 nr 4 poz. 151/.