Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Adam Bącal, , po rozpoznaniu w dniu 24 sierpnia 2004 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Jolanty P. od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodka zamiejscowego w Białymstoku z dnia 23 września 2003 r., sygn. akt SA/Bk 1582/02 w sprawie ze skargi Jolanty P. na decyzję Izby Skarbowej w B. z dnia 27 lipca 2000 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych p o s t a n a w i a 1. odrzucić skargę kasacyjną 2. oddalić wniosek pełnomocnika Strony o zwrot kosztów postępowania.
Wyrokiem z 23 września 2003 r. SA/Bk 1582/02 Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Białymstoku oddalił skargę Jolanty P. na decyzję Izby Skarbowej w B. z 27 lipca 2000 r. (...) w sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych.
Z uzasadnienia wyroku wynikało, że wydanie decyzji określającej wysokość podatku należnego od Jolanty P. spowodowane zostało ustaleniem przez (...) Urząd Skarbowy w B., iż księga przychodów i rozchodów dokumentująca działalność prowadzonej przez podatniczkę Hurtowni rajstop "V." była nierzetelna, złożone zeznanie podatkowe nie odzwierciedlało rzeczywiście uzyskanych dochodów ani przychodów. Na podstawie notatek zabezpieczonych przez Policję w miejscu zamieszkania podatniczki i zeznań świadków organ podatkowy ustalił, że w hurtowni Jolanty P. była prowadzona podwójna dokumentacja, a utajniona ewidencja zakupów i sprzedaży obejmowała znacznie większe obroty od oficjalnej, obejmującej tylko część przychodów. Podatniczka posługiwała się przy wystawianiu dowodów sprzedaży fikcyjną pieczęcią nieistniejącej firmy. Urząd Skarbowy podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym ustalił szacunkowo. Do wyliczeń przyjęto wskaźnik zrealizowanego zysku, wyliczony na podstawie źródłowych dochodów zakupu i sprzedaży przedłożonych przez podatniczkę.
Skarżąca, prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w B. z 12.03.1999 r. (...), została skazana za czyny polegające na podrabianiu rachunków dokumentujących sprzedaż, fałszowanie podpisów, posługiwanie się pieczęcią nieistniejącej firmy, kierowanie wykonywaniem przez pracownice czynów polegających na fałszowaniu dokumentów, obrazujących obrót w prowadzonej firmie.
W takiej sytuacji, zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, nie budziła wątpliwości zasadność przyjęcia przez organy podatkowe obu instancji, że odnalezione przez Policję kartki z zapiskami wykazywały zdarzenia gospodarcze zaistniałe w Hurtowni poza oficjalną ewidencją. Ocena zgromadzonego materiału informacyjnego mieściła się w granicach zakreślonych przez art. 191 Ordynacji podatkowej, a uznanie ksiąg podatkowych za nierzetelne znajdowało podstawę w art. 193 par. 4 tej ustawy.
Skoro do oszacowania rzeczywistej wielkości sprzedaży przyjęto, jw., dane z ewidencji oraz z zestawień sprzedaży według notatek sporządzonych przez podatniczkę, a zabezpieczonych przez Policję, to Sąd nie znalazł podstawy do kwestionowania - w świetle całokształtu zebranego materiału dowodowego - ustalonej w taki sposób wielkości sprzedaży.
Sąd nie uznał za zasadne zarzutów skargi, dotyczących pominięcia zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, zarówno przy ustalaniu podstaw opodatkowania jak i wysokości zaliczek na podatek; dowód ten okazał się przecież nierzetelny. Nie były zasadne te zarzuty, które dotyczyły przyjętej metody szacowania. Określając podstawę opodatkowania organy podatkowe wykorzystały cały obszerny, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy. Koszt własny sprzedanych przez podatniczkę towarów ustalono w oparciu o osiągnięty przez nią zysk oraz wartość sprzedanych towarów, z uwzględnieniem wartości opakowań. Nie był zatem słuszny zarzut ze skargi, że organy podatkowe oszacowały tylko wielkość przychodu, a koszty podatniczki przyjęto z zapisów zawartych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.