Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Sędzia NSA Andrzej Kabat, , po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2004 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Kazimierza S. i Teresy S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 2 marca 2004 r., sygn. akt 1/III SA 979/02 w sprawie ze skargi Kazimierza S. i Teresy S. na decyzję Izby Skarbowej w O. z dnia 11 marca 2002 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych p o s t a n a w i a odrzucić skargę kasacyjną.
W dniu 15 kwietnia 2004 r. Teresa i Kazimierz S. działając przez pełnomocnika doradcę podatkowego Ryszarda M. wnieśli do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 2 marca 2004 r. 1/III SA 979/02 oddalającego skargę na decyzję Izby Skarbowej w O. z dnia 11 marca 2002 r. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku podano między innymi, że Urząd Skarbowy w O., decyzją z dnia 22 grudnia 1997 r. określił podatnikom: Kazimierzowi i Teresie S. /Kazimierz S. prowadził działalność gospodarczą pod nazwą "KTS" Zakład Remontowo-Budowlany/ zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1994 r. w wysokości 13 488,90 zł, zaległość podatkową w wysokości 11 528,40 zł, odsetki w wysokości 4 021,60 zł. Decyzją z dnia 30 maja 2000 r. Izba Skarbowa w O. utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego. Na skutek skargi strony, wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzja Izby Skarbowej w O. została uchylona z powodu istotnych uchybień przepisów postępowania mających wpływ na wynik sprawy. W konsekwencji tego wyroku, Izba Skarbowa w O. uchyliła decyzję Urzędu Skarbowego i przekazała sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. Od powyższej decyzji Teresa i Kazimierz S. wnieśli skargę do Sądu, zarzucając jej naruszenie art. 208 w zw. z art. 59, art. 69, art. 70 i art. 121 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 137/. Według strony, zobowiązanie za 1994 r. wygasło na skutek przedawnienia. W odpowiedzi na skargę Izba skarbowa wskazała, że w przedmiotowej sprawie ma zastosowanie art. 70 par. 3 Ordynacji podatkowej, tzn. bieg terminu przedawnienia został przerwany wskutek dostarczenia stronie w dniu 30 marca 1998 r. tytułu wykonawczego wystawionego w związku z zobowiązaniem skarżących za 1994 r. Ponadto organ egzekucyjny dokonał zajęcia wierzytelności i wystąpił do Sądu Rejonowego VI Wydział Ksiąg Wieczystych w O. o wpisane hipoteki przymusowej dla nieruchomości położonej w O. przy ul. E. 26 stanowiącej własność skarżących. W uzasadnieniu wyroku z dnia 2 marca 2000 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie stwierdził, że w niniejszej sprawie nie nastąpiło wygaśnięcie zobowiązania podatkowego przez jego przedawnienie. Według oceny Sądu, zostały spełnione wszystkie przesłanki konieczne do przerwania biegu terminu przedawnienia, o którym mowa w art. 70 par. 3 Ordynacji podatkowej.
Strona w złożonej do Naczelnego Sądu Administracyjnego skardze kasacyjnej wnosząc o uchylenie zaskarżonego wyroku i umorzenie postępowania w sprawie zarzuciła zaskarżonemu wyrokowi naruszenie:
- "prawa materialnego art. 70 par. 3 i 4" Ordynacji podatkowej
- art. 121 Ordynacji podatkowa