Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Grzegorz Krzymień, po rozpoznaniu w dniu 31 marca 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Wydziale II Izby Finansowej skargi kasacyjnej Marii i Adama H. od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodka Zamiejscowego we Wrocławiu z dnia 15 października 2003 r., sygn. akt I SA/Wr 1874/01 wydanego w sprawie ze skargi Marii i Adama H. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 9 maja 2001 r., (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1995 r. p o s t a n a w i a odrzucić skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 15 października 2003 r. Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu oddalił skargę Marii i Adama H. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 9 maja 2001 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1995 r.
W dniu 31 marca 2004 r. radca prawny Krzysztof Ł., powołując się na pełnomocnictwo udzielone mu przez Skarżących, wniósł od powyższego wyroku skargę kasacyjną na podstawie art. 101 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1271/.
Na podstawie zarządzenia Prezesa Izby Finansowej radca prawny został wezwany do złożenia pełnomocnictwa w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia wniesionej skargi. Powyższe wezwanie zostało odebrane w dniu 23 sierpnia 2004 r. W dniu 30 sierpnia 2004 r. radca prawny nadesłał do Sądu pełnomocnictwo udzielone mu przez Skarżących w dniu 27 sierpnia 2004 r. obejmujące upoważnienie "do występowania (...) przed Sądami Powszechnymi w sprawach przedsądowych, sądowych i egzekucyjnych, jak również w sprawach o zamówienia publiczne w sprawie podatku dochodowego za rok 1995 r."
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Skargę kasacyjną, jako pismo sądowe, którego braków formalnych wnoszący nie uzupełnił w wyznaczonym 7-dniowym terminie /art. 49 par. 1 w zw. z art. 193 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270/, należy odrzucić.
Na wstępie zauważyć należy, iż radca prawny Krzysztof Ł. nie wykazał swojego umocowania do wniesienia w imieniu Marii i Adama H. skargi kasacyjnej w dniu 31 marca 2004 r. Przesłane do sądu pełnomocnictwo, zgodnie z jego treścią, udzielone zostało w dniu 27 sierpnia 2004 r.
Ponadto, powyższe pełnomocnictwo nie obejmuje upoważnienia do występowania przed sądami administracyjnymi, a jedynie przed sądami powszechnymi. Zgodnie z art. 175 Konstytucji RP wymiar sprawiedliwości w Rzeczypospolitej Polskiej sprawują: Sąd Najwyższy, sądy powszechne, sądy administracyjne oraz sądy wojskowe. Skoro zatem Konstytucja rozgranicza sądownictwo administracyjne od sądownictwa powszechnego, nie można uznać, że pełnomocnictwo w rozpatrywanej sprawie obejmuje umocowanie do występowania przed Naczelnym sądem Administracyjnym.
Umocowanie do występowania w sprawie "podatku dochodowego za 1995 r." dotyczy postępowania podatkowego. Określanie podatków należy do organów podatkowych - art. 5 ust. 6 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych /Dz.U. nr 106 poz. 489 ze zm./. Funkcje sądów administracyjnych określają art. 184 Konstytucji RP oraz przepisy ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych /Dz.U. nr 153 poz. 1269/.
Mając powyższe na uwadze, wobec nieuzupełnienia braków formalnych skargi kasacyjnej w wyznaczonym terminie, należało postanowić jak w sentencji na podstawie art. 178 w zw. z art. 180 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.