Administracyjne postępowanie, Gospodarka gruntami
Tezy

Trybunał Konstytucyjny podzielił stanowisko zawarte w uzasadnieniu pytania prawnego, przedstawionego przez Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego w zw. z zawisłą przed Naczelnym Sądem Administracyjnym sprawą SA/Ka 256/86 i orzekł: 1. Przepisy par. 5 ust. 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 września 1985 r. w sprawie zaliczania wartości mienia pozostawionego za granicą na poczet opłat za użytkowanie wieczyste lub na pokrycie ceny sprzedaży działki budowlanej i położonych na niej budynków /Dz.U. nr 47 poz. 244/ są niezgodne z przepisem art. 88 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99/ oraz z przepisem art. 75 Kpa; 2. Ustala trzymiesięczny termin, licząc od dnia doręczenia niniejszego orzeczenia, w którym powinno nastąpić uchylenie przepisów par. 5 ust. 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 września 1985 r. w sprawie zaliczania wartości mienia nieruchomego pozostawionego za granicą na poczet opłat za użytkowanie wieczyste lub na pokrycie ceny sprzedaży działki budowlanej i położonych na niej budynków /Dz.U. nr 47 poz. 244/; w wypadku nieuchylenia wymienionych przepisów tracą one moc z upływem tego terminu.

Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Gospodarka gruntami
Inne orzeczenia sądu:
Trybunał Konstytucyjny
Uzasadnienie

Uczestnik postępowania, który nie złożył wniosku /pytania prawnego/ nie posiada legitymacji do rozszerzania zakresu orzekania Trybunału Konstytucyjnego w przedmiocie konstytucyjności lub legalności prawa. Wnioski i oświadczenia uczestników postępowania mogą mieć jednak znaczenie dla powzięcia przez Trybunał Konstytucyjny decyzji co do rozszerzenia zakresu orzekania o przepisach lub aktach normatywnych nie wymienionych we wniosku /pytaniu prawnym/.

Jedną z naczelnych zasad postępowania administracyjnego jest zasada prawdy obiektywnej, a zatem udowodnienie każdego faktu mającego znaczenie prawne może nastąpić za pomocą wszystkich legalnych środków /art. 7, art. 75, art. 76 par. 3 i art. 86 Kpa/. Jakiekolwiek ograniczenie w tym przedmiocie może wynikać tylko z przepisów ustawowych.

W świetle art. 33a Konstytucji PRL oraz art. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym brak jest podstaw do kontroli przez Trybunał Konstytucyjny umów międzynarodowych, na które powołuje się art. 88 ust. 1 ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości, bowiem zakres kognicji Trybunału Konstytucyjnego nie obejmuje orzekania co do zgodności aktów prawa krajowego z zawartymi umowami i innymi zobowiązaniami międzynarodowymi.

Wedle art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości, gospodarka gruntami zabudowanymi i gruntami ściśle określonymi w art. 1 powołanej ustawy należy do sfery właściwości rzeczowej organu administracji państwowej, a więc tylko ten organ w ramach prawidłowo prowadzonej gospodarki może zaliczyć na pokrycie opłat za użytkowanie wieczyste lub na pokrycie ceny sprzedaży działki budowlanej oraz ceny sprzedaży położonych na niej budynków lub lokali osobom wymienionym w art. 88 ust. 2 lub 3 wartość mienia nieruchomego oznaczonego w art. 88 ust. 1 powołanej ustawy.

Celem art. 88 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości jest umożliwienie repatriantom zaliczenia wartości pozostawionego mienia na pokrycie opłat za użytkowanie wieczyste lub ceny sprzedaży działki budowlanej oraz ceny sprzedaży położonych na niej domów, budynków, lub lokali. Prawo repatrianta do zaliczenia tego mienia wynika ex lege z art. 88 ust. 1 powołanej ustawy i nie wymaga żadnego dowodu do czasu złożenia wniosku o zaliczenie wartości tego mienia w sprawie wcześniej przez niego wszczętej o ustanowienie na jego rzecz użytkowania wieczystego względnie nabycia państwowej nieruchomości.

Strona 1/1
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Gospodarka gruntami
Inne orzeczenia sądu:
Trybunał Konstytucyjny