Rzemiosło, Administracyjne postępowanie, Działalność gospodarcza
Tezy

Przepis art. 53 pkt 11 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324/ w części dotyczącej uchylenia art. 29 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła /t.j. Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40; zm. Dz.U. 1984 nr 5 poz. 24, Dz.U. 1985 nr 3 poz. 12, Dz.U. 1986 nr 17 poz. 89 i Dz.U. 1987 nr 33 poz. 181/ jest zgodny z art. 67 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Uzasadnienie

Treść wymienionych przepisów wskazuje, że zakres właściwości Trybunału Konstytucyjnego został zakreślony szeroko i obejmuje nie tylko takie akty, które ustanawiają i zmieniają, lecz także uchylają normy prawne.

(...) przedmiotem kontroli konstytucyjności będzie zawsze norma prawna czyli reguła zachowania o charakterze generalnym i abstrakcyjnym.

(...) klauzule derogacyjne zawierające odniesienia do zachowań adresatów podlegają również kontroli Trybunału stosownie do art. 2 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.

Kwestionowany przepis art. 53 pkt 11 ustawy o działalności gospodarczej powoduje m.in. zniesienie funduszów socjalnego i mieszkaniowego dla pracowników najemnych rzemiosła w skutkach mógłby doprowadzić do naruszenia konstytucyjnej zasady równości gdyby Konstytucja przewidywała wprost lub pośrednio obowiązek rozszerzenia praw socjalnych pracowników przez ustanowienie funduszy (...). Żaden z aktualnych przepisów Konstytucji nie daje podstawy do wywodzenia z niego uprawnień do korzystania z funduszy socjalnego i mieszkaniowego. Nie stanowi też takiej podstawy zasada równouprawnienia obywateli zawarta w art. 67 ust. 2 Konstytucji (...).

Z zasady równości gwarantowanej w art. 67 ust. 2 Konstytucji RP nie można wyprowadzić wniosku, że występujące w poszczególnych grupach pracowniczych różnice w uposażeniu materialnym a tym bardziej w socjalnych świadczeniach naruszają tę równość. Treść tego przepisu (...) nie oznacza, że każdy pracownik może korzystać z funduszów socjalnego i mieszkaniowego, tak jak nie musi mieć identycznych uprawnień do korzystania z określonych składników wynagrodzenia za pracę. Uprawnienia do korzystania ze środków zakładowych funduszy socjalnego i mieszkaniowego są ponadto takim elementem dodatkowych świadczeń związanych z pracą, które zależą od możliwości finansowych pracodawcy i przyznanych mu uprawnień.

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej w art. 6, w brzmieniu nadanym jej ustawą z dnia 29 grudnia 1989 r. o zmianie Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej ustanowiła zasadę obowiązującą całe ustawodawstwo o samoistnej nadrzędnej mocy prawnej, wprowadzając gwarancje swobody działalności gospodarczej bez względu na formę własności. Ograniczenie tej swobody może nastąpić jedynie w ustawie.

Uchwalenie ustawy o działalności gospodarczej wymagało równoczesnego zniesienia /w całości lub w części/ szeregu przepisów prawnych sprzecznych z zasadą wolności gospodarczej, równości wszystkich form własności i operujących konstrukcjami krępującymi inicjatywę i przedsiębiorczość.

Ustawa o działalności gospodarczej pełni funkcję podstawowego aktu normatywnego dotyczącego swobodnego podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej.

Strona 1/1